Na kraju svojih 2 860 km, od izvora (Donauešingen – Švarcvald u Nemačkoj) do Crnog mora (Pontus Euxinus u starom veku), Dunav više od 12 000 godina gradi jednu od najlepših delti u Evropi i na svetu. Zbog bogatstva svog predela i faune, u kojoj su ptice najznačajniji element, delta predstavlja područje od posebnog značaja iz svakog ugla: naučnog, turističkog, pa čak i ekonomskog.

Dunav i njegovi rukavci

Slivno područje površine 805 300 km², s 120 glavnih pritoka i prosečnim protokom od 6 515 m/s, uliva se u Dunav na vrhu delte (Keatalul, račvanje reke Čiliei) i raspodeljuje njegove vode na tri glavna rukavca.

Čilia je najmlađi i najduži (120 km) rukavac s brojnim račvanjima i ostrvcima. Snagu mu daje činjenica da nosi najveću zapreminu vode i sedimenta (58%). Kroz svoj razvoj formirao je nekoliko sekundarnih delti: prvu u Pardinskoj depresiji, drugu nizvodno od sela Čilia Veke i treću nizvodno od sela Periprava. Plovidba po rukavcu Čilia važna je ekonomska aktivnost, a najvažnije su luke Izmail i Vilkovo (u Ukrajini).

Sulina je prema istraživanjima Dunavske komisije iz 1856. godine bila najčešće korišćena za rečnu plovidbu, što je dovelo do ispravljanja meandara i produbljivanja rečnog korita u razdoblju od 1862. do 1902. godine. Rezultat toga bilo je skraćivanje rukavca s 92 km na 63,7 km, dok su zapremina vode i nanosi mulja povećani sa 7–8% na 18,8%. Grad Sulina, kao ulazna luka za rečna plovila, pretrpeo je promene u svom ekonomskom razvoju. Zbog mulja nataloženog u ušću rukavca izgrađen je kanal koji se postupno proteže sve dalje i dalje u more (trenutno 10 km) kako bi omogućio plovidbu.

Sveti Đorđe, najjužniji i najstariji rukavac, dužine 109 km, pretrpеo je promene od 1980. do 1990. godine ispravljanjem šest meandara i skraćivanjem na 69,7 km. Zapremina vode i mulja koji pluta ovim rukavcem otprilike isnosi 23,2%. Pre svog završetka u Crnom moru, rukavac Sveti Đorđe razvija malu sekundarnu deltu između drugih dvaju južnih ogranaka rukavca: Garla de Mijlok i Garla Turceasca. Oba dosežu uvalu zvanu Meleaua Sfantu Gheorge, koja je rezultat nastanka (1897) i razvoja ostrva Sacalin (koji su trenutno spojeni s kopnom i formiraju poluostrva dužine 19 km).

Glavne morfološke i hidrografske kategorije uključuju: morske nasipe koji se gotovo pod pravim uglom prostiru u odnosu na rukavce delte Dunava na istočnoj strani, rečne nasipe koji prate rukavce Dunava i glavne tokove, kontinentalne nizije, močvarna zemljišta prekrivena vodom, zavisno od nivoa Dunava, i močvarnom vegetacijom visine od – 0,5 do 1 m, jezera (njih više od 440), koja se nalaze u depresijama ispod 0 m na zapadu (rečna delta) i ispod 0,5 m na istoku (morska delta), povezana u kompleks jezera, kao i rukavce, tokove i glavne kanale.