Ovo veličanstveno vodeno kraljevstvo pružalo je obilje mogućnosti ljudima još u neolitu. Artefakti iz bakarnog i brozanog doba potvrđuju ovu teoriju, kao i nalasci koje su za sobom ostavili ljudi gvozdenog doba, Iliri, Kelti, Huni i razna germanska plemena.

Panonija, drevna provincija Rimskog carstva, bila je omeđena Moson-Dunavom na severu pa su masovne migracije uticale samo na periferiju Sigetkeza. U početku je bila naseljena evroazijskim Avarima i slovenskim plemenima, ali tek je dolazak Mađara (plemena Huba, Lehel i Međer) značio da će Sigetkez trajno naseliti ljudi. Neka od naših najstarijih naselja u zabeleženoj istoriji su: Venek (1093. godine), Dunakiliti, Halasi i Lipot (XIII vek).

Iako je taj ograđeni vodeni svet bio pošteđen burnih i nasilnih trenutaka istorije, borba koja se vodila između ljudi i njihovog izvora života, Dunava, neprekidno je trajala. Česte poplave dovodile su do urušavanja rečnih nasipa, što je uzrokovalo ogromnu štetu i menjalo izgled rukavaca Dunava iz godine u godinu. Prilagođavajući se promenjivim okolnostima, stanovnici tih naselja selili su se od ostrva do ostrva kako bi pronašli popunjenija područja. Različite veštine i zanati vezani za ovu zemlju i vodu cvetali su pre regulativnih uredbi o reci. Tragači za zlatom bili su tajanstvene lutalice u lavirintima vode, a njihov se tradicionalni zanat prenosio s oca na sina. Slično kao kod ribara i zajednice tragača zlata bile su usko povezane. Znali su sve što se moglo znati o rečnim nasipima, a kad su bili u pokretu, gradili su kolibe od trske.

Grupa koja se nazivala ljudi livade lutala je barama, močvarnim i poplavnim šumama, skupljajući prirodna blaga. Hvatali su pijavice, rakove i kornjače, a skupljali jaja, bobice gloga, gljive i razne vrste bilja.

Sigetkez je od neprocenjive vrednosti u pogledu prirodnih resursa i drugi najveći izvor pitke vode u Mađarskoj. Očuvanje ovog područja od vitalnog je značaja za održavanje raznolikosti njegovih staništa i kvaliteta vode.

U pokušaju očuvanja karakteristične flore i faune ostrvskog sveta Sigetkeza godine 1987. uspostavljeno je područje zaštićenog predela Sigetkeza, koje obuhvata površinu od 10 127 hektara – oko 27% Sigetkeza – od čega je 1 325 hektara strogo zaštićeno, a 446 hektaramočvarno.