Priroda – flora, fauna i staništa Nacionalnog parka Dunav-Aun – dom velikog broja vrsta

Žila kucavica ovog područja je Dunav. Brojna poplavna vodena tela povezana su s Dunavom zavisno od nivoa vodostaja. Razlikujemo rukavce u kojima voda još teče slobodno i one koji su zamuljeni. Između njih možemo pronaći duboke poplavne šume. Posebna pojava su takozvana kserična staništa. Livade usred šuma dom su brojnim vrstama; neke od tih livada rezultat su delovanja čoveka od pre nekoliko vekova.

Rukavci s desne strane Dunava vrlo su dinamični. Na toj strani Dunav se naslanja na rub Bečke kotline. Voda izgrađuje vertikalne grebene na obali koja se naginje preko reke i na kojima se najčešće razmnožavaju vodomari. Dabrovi takođe više vole da grade brane na takvim obalama. U ovakvim tokovima vode vodene biljke su retke. Velika stabla koja su se srušila tokom poplava obogaćuju staništa; u njima razni insekti pronalaze hranu i zaklon, a vodomari i druge ptice grabljivice ih koriste kao osmatračnice.

Za razliku od strmih obala, peščane i šljunkovite obale stvaraju se na unutrašnjim stranama rečnih zavoja. Pionirske biljke poput vrba i crnih topola imaju priliku da se nastane na njima, kao i specijalisti poput voduške, jednog od najmanjih lokalnih cvetova.

Nekadašnje pritoke s desne strane Dunava gotovo su isključivo zamuljene vode. Dunav je nekada tekao i kroz njih, ali zbog skretanja toka i intervencija čoveka postale su stajaće vode s brojnim biljnim vrstama. Danas se u njima može pronaći jedan od najraznovrsnijih ekosistema vodenih i močvarnih biljaka u Evropi.

Bare su takođe dom insektima, vodozemcima, kornjačama i zmijama, kao i velikom broju riba i ptica, na primer bukavcu nebogledu i trstenjaku. Tipični za takve prostore su i šaš, polja lokvanja i muljna područja pokrivena višegodišnjim biljkama.

Šume uz Dunav se razvrstavaju u dve kategorije: poplavne šume mekog drveta i poplavne šume tvrdog drveta. Vrste mekog drveta, uključujući vrbe, topole i johe, podnose česte poplave, dok šume tvrdog drveta uključuju hrastove, javore, jasene i lipe. U poplavnim šumama Nacionalnog parka mogu se susresti i stabla ugroženih vrsta, kao što su bela vrba (Salix alba) i crna topola (Populus nigra). Osim pošumljavanja, u poplavnim šumama Nacionalnog parka nema više nikakvih šumarskih aktivnosti. Jedino dabrovi smeju da ruše stabla!

Jedinstveni ekosistemi nastali su na redovno poplavljenim livadama koje su bogate hranjivim materijama. Iz tog su razloga neke vrste, poput kosca, pronašle nova staništa kako bi zamenila ona koja su uništena modernom poljoprivredom. Takođe postoje vrlo suve lokacije, takozvana kserična staništa. Takva staništa, s uslovima sličnima kao u savani, daju zaklon vrlo specifičnoj flori i fauni. Grmovi vučjeg trna, mnoge vrste trava i brojne vrste orhideja tipične su za takva staništa. Razne vrste paukova, buba i mrava žive na tim područjima, a može se i pronaći pokoja bogomoljka kako vreba plen.